Kaybettiğimizi arayamamaktır bazen en çok acı veren.
Bulamamak değil.
Kaybettiğimizi değil kendimizi ararız belki de,
Bulmaya çalıştığımız da kaybettiğimiz kendimizizdir.
Bir taşın altına saklanan birini aramaktan bahsetmiyorum.
Telefon ile bile arayamamak acıtır.
Arasak bulamayacağımız gerçeğini biliriz,
Kimimiz o acıyı yaşamak ister belki de.
Aradığımız kişiye şu anda ulaşılamıyoruzdur sonuçta.
Çünkü insan kendini aradığında telefonuyla, meşgul çalar.
Kalbimize anlattıklarımızı kimi kelimelerle anlatır.
Benim gibi.
Hiçbir şey değişmez sonuçta, ama süreçte aradığımız kendimizizdir
Belki de. Sizin gibi.
En kötüsü ne aradığını bilememek de olabilir.
Sonuçta bulacağın şeyden korktuğun için bir arayışın içinde kaybolursun.
Sonra sevdiklerin seni aramaya başlar, bir acının içinde.
Bulamazlarsa onların da canı yanar gerçekten seviyorlar ise.
Sonuçta arasan da bulamayacak olman gerçeği ile yüzleşmen gerekir.
Bazen yüzün yoktur aramaya.
Kendine bakman gerekir.
Yüzün yoktur aynada.
Çünkü kim olduğunu bilmiyorsundur artık belki de.
İki hayat aynada,
Tanışmıyor baksana.
Commentaires